Proszę państwa do gazu - streszczenie Początek opowiadania to obraz obozu. Więźniowie chodzą nago, mimo iż przeszli już odwszenia – ich ubrania zostały już odkażone. Jest upał. Obóz jest ściśle zamknięty. Ludzie chodzą, leżakują pod ścianami i na dachach. Z ostatnich bloków widać FKL. Drogi do krematoriów są puste. W opowiadaniu pt.: „Proszę państwa do gazu” Borowski udowadnia, że człowiek nie musiał być więźniem obozu, aby postępować podobnie jak osadzony – wystarczył sam strach o życie. Z przybywających wagonów wysiadało wielu ludzi. Matki z dziećmi kierowane były na samochody kierujące się bezpośrednio do komór gazowych. Proszę państwa do gazu to opis sytuacji na rampie podczas selekcji więźniów z nowego transportu – na śmierć (do gazu) albo do pracy; Tadeusz idzie na rampę z nadzieją zdobycia butów, nie wytrzymuje jednak widoku dantejskich scen (kiedy np. matka wyrzeka się dziecka, żeby ocaleć), a ostatecznie obrazu stłoczonych w wagonie trupów, które miał „wyładowywać”, odchodzi i Motywem tym zaznaczamy fragmenty mówiące o przeświadczeniach na temat powinności związanych z rolą matki. Często są to stereotypy, mówiące o rozmaitych instynktach koniecznie ujawniających się u matki w odniesieniu do jej. NIP: 952-187-70-87. KRS: 0000070056. W końcu nadszedł koniec pracy, a komando mogło powrócić z łupami do swoich baraków. Transport okazał się dobry i bogaty. Więźniowie będą żyć z łupów, przez najbliższych kilka dni. Tymczasem z krematoriów ciągnęły słupy dymu. Streszczenie lektury "Proszę państwa do gazu". Obejrzyj szczegółowe streszczenie z lektury Proszę państwa do gazu TADEUSZ BOROWSKI Przy torze kolejowym ZOFIA NAŁKOWSKA Materiały pomocnicze do nauki języka polskiego jako obcego jest właśnie dla Ciebie, jeśli: Seria C Z Y TA J P O P O L S K U znasz język polski na poziomie ,podstawowym średnim lub ,zaawansowanym chcesz poznać najważniejsze dzieła literatury RVP5XS. Początek opowiadania to obraz obozu. Więźniowie chodzą nago, mimo iż przeszli już odwszenia – ich ubrania zostały już odkażone. Jest upał. Obóz jest ściśle zamknięty. Ludzie chodzą, leżakują pod ścianami i na dachach. Z ostatnich bloków widać FKL. Drogi do krematoriów są puste. Ludzie od rana czekają na obiad. Jedzą zawartość paczek, które otrzymali od rodziny. Narrator, siedząc z innymi na buksie, spożywa właśnie chleb przywieziony z Warszawy i inne produkty. Rozmawia z towarzyszami (Henri oraz Marsylczyk) o francuskich trunkach, o tym iż Henri obiecał Tadkowi „koszulkę i dziurkowane buty”. Poruszają również temat warunków życia w obozie - twierdzą, iż się poprawiły. Pod buksą, na której siedzą, jakiś rabin czyta hebrajski modlitewnik. Rozmawiają o religii. Marsylczyk twierdzi, iż „religia jest opium dla narodu”. W pewnym momencie pojawia się blokowy i oznajmia, iż „Kanada” odchodzi na rampę. Bohater szybko się zbiera, zabiera napotkanego po drodze Henriego i również biegnie na rampę. Na miejscu wszyscy razem czekają na paczki. Grecy jedzą resztki pożywienia, jakie znajdują. Następnie Niemcy rozdzielają ludzi: jedni mają rozpakowywać wagony, innych wysyłają „pod schodki” (tu ci z „Kanady” kierują jednych do gazu, innych do lagru). Przyjeżdżają motocykle z oficerami SS. Wchodzą do kantyny, przechadzają się po placu. Nadjeżdża pociąg pełen ludzi za kratami, którzy przyglądają się stacji. Są spragnieni, zmęczeni, nie mają czym oddychać. Jeden z Niemców strzela z karabinu, aby uciszyć pociągowy tłum. Więźniom zgromadzonym na rampie Niemcy każą wziąć jedzenie. Otwierają wagony. Nakazują ludziom wysiąść oraz złożyć swoje rzeczy obok wagonu. Ludzie ci nie wiedzą, co się z nimi stanie. Są przerażeni, pytają o swoją przyszłość. Jedni idą od razu do gazu, inni do lagru, jako siła robocza. Ci słabsi ludzie są wsadzani do samochodów i zagazowywani. Z boku stoi młody esman, który liczy odjeżdżające samochody. Po opróżnieniu wagonów więźniowie muszą je posprzątać. Wewnątrz jest brudno, w kątach leżą poduszone niemowlęta. Tadek wykonuje polecenia. Nagle do wyczerpanego mężczyzny podchodzi Henri i proponuje coś do picia. Narrator zwierza się przyjacielowi - jest zły na ludzi, którzy idą do gazu, że przez nich musi przebywać na rampie. Narrator opowiada o kobiecie, komendantce FKL-u, która również przyszła na rampę, aby „oglądać swój nabytek” - kobiety, które pójdą do lagru. Teraz, wraz z kolegami, ładuje ciężkie walizki na auto. Później sprząta i idzie odpocząć. Nadjeżdżają wagony z ludźmi. Narrator opowiada o kobiecie, która nie chciała przyznać się do własnego dziecka, za co została ukarana - wysłana razem z dzieckiem na śmierć. Wspomina również młodą, piękną, elegancką kobietę, która wysiadłszy z pociągu podeszła do niego i zapytała, dokąd ją zawiozą. Nie zdawała sobie sprawy z tego, że już zaraz spotka ją śmierć. Z własnej woli weszła do samochodu. Narrator mówi również o innych ludziach, brutalnie traktowanych podczas ich drogi do komory. strona: - 1 - - 2 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij Test z języka polskiego Pożegnanie z Marią, U nas w Auschwitzu, Proszę państwa do gazu, Bitwa pod Grunwaldem Ilość pytań: 13 Rozwiązywany: 42008 razy Pobierz PDF Fiszki Powtórzenie Nauka Rozwiąż test Niedawno Miejski Zakład Komunikacji w Słupsku rozpoczął testy pierwszego ekologicznego autobusu napędzanego etanolem. Do końca roku miejski przewoźnik zyska kolejne ekologiczne pojazdy, tym razem napędzane sprężonym ...Niedawno Miejski Zakład Komunikacji w Słupsku rozpoczął testy pierwszego ekologicznego autobusu napędzanego etanolem. Do końca roku miejski przewoźnik zyska kolejne ekologiczne pojazdy, tym razem napędzane sprężonym gazem ziemnym (CNG). Jeszcze w tym roku Kapena ma zaopatrzyć MZK w pięć 18-metrowych autobusów napędzanych gazem CNG. Prawdopodobnie jeden z nowych pojazdów pojawi się w Słupsku już jutro. Jutro bowiem MZK uroczyście przejmie od wykonawcy robót mulifunkcjonalną stację paliw, powstałą na terenie bazy MZK w Wkrótce będzie uruchomiona - zapewnia Paweł Siewierski, rzecznik MZK. - Musimy jeszcze tylko uzyskać odpowiednie zezwolenia, od straży pożarnej oraz inspekcji sanitarnej. Wnioski już MZK przystosowana będzie do tankowania ekologicznego paliwa - etanolu oraz LPG. Będzie piątą stacją na terenie działania Pomorskiej Spółki Gazownictwa, przystosowaną do zaopatrywania w gaz CNG. Podobne są w Gdańsku, Bydgoszczy, Olsztynie i Gaz ziemny jest lżejszy od powietrza, dlatego nawet w przypadku nieszczelności ulatnia się do atmosfery, co minimalizuje możliwości powstania mieszaniny wybuchowej - mówi rzecznik PSG Katarzyna Wróblewicz. - Przy spalaniu emituje mniejsze ilości szkodliwych substancji i cząstek stałych, powodujących efekt smogu. Jest też tańszy od benzyny. Dodatkowo silniki autobusów napędzanych gazem ciszej MZK jest pierwszym zakładem komunikacyjnym na Pomorzu, który rozpoczął proces przestawiania pojazdów na ekologiczne, zasilane gazem ziemnym. Wkrótce kolejne dwa w Gdyni i Toruniu, rozpoczną przestawianie taboru na zasilany gazem ofertyMateriały promocyjne partnera 1) Maria z opowiadań studiowała a) germanistykę b) polonistykę c) historię d) politologię 2) Maria w opowiadaniu a) przeżyła obóz b) została zagazowana c) została zastrzelona 3) Narratora opowiadań należy utożsamiać z autorem a) prawda b) fałsz 4) Tadek to a) poeta b) nauczyciel c) student d) lekarz 5) Więźniowie zgłaszali się do Kanady, bo a) czekali na przybycie bliskich b) chcieli ratować ludzi od śmierci c) czerpali z tego korzyści d) mogli w ten sposób pomagać 6) Fleger to a) sanitariusz b) blokowy c) więzień polityczny d) pomocnik kapo 7) Charakter epistolarny ma opowiadanie a) "Proszę Państwa do gazu" b) "Pożegnanie z Marią" c) "U nas w Auschwitzu" d) "Bitwa pod Grunwaldem" 8) Akcje toczy się poza obozem w opowiadaniu: a) "Bitwa pod Grunwaldem" b) "U nas w Auschwitzu" c) "Pożegnanie z Marią" d) "Proszę Państwa do gazu" 9) Technika narracji stosowana przez Borowskiego to: a) psychologizm b) symultanizm c) proza poetycka d) behawioryzm 10) W opowiadaniach występuje narracja: a) pierwszoosobowa b) trzecioosobowa 11) Tadeusz nie potrafi zrozumieć dlaczego czuje do mordowanych ludzi: a) szacunek b) współczucie c) odrazę d) nienawiść 12) W opowiadaniu "Proszę państwa do gazu" Tadeusz Borowski przedstawia obóz jako: a) miejsce gdzie ludzie żyli w miarę normalnie b) grób Europy c) bardzo dobrze zorganizowane przedsiębiorstwo Trzeciej Rzeszy. d) miejsce gdzie wspierali się wzajemnie i pomagali sobie w trudnych chwilach 13) Gdy w pierwszym opowiadaniu Tadek dowiaduje się o łapance, a) przelewa emocje na papier (jest poetą) b) pomaga się ukryć Żydówce c) martwi się o narzeczoną, która rozwozi bimber d) chowa się w magazynie 14) Tadek jest a) milionowcem b) starym numerem 15) Co Tadek chciał ukraść dla Marii? a) kostkę masła b) herbatę miętową c) maść na świerzb d) papierosy do handlowania 16) W książce pada teza o tym, że ludzie są zakochani w Auschwitzu a) prawda b) fałsz 17) Czy Maria była na Pawiaku? a) tak b) nie 18) Co znajdowało się w obozowym "muzeum"? a) skonfiskowana z Kanady biżuteria b) fotografie skonfiskowane z listów c) puff d) ludzkie włosy 19) Puff to a) obozowa orkiestra b) dom publiczny w obozie c) obozowe boisko d) miejsce przemytu papierosów 20) Czy w obozie odbywały się mecze bokserskie? a) tak b) nie 21) Czy Żydzi walczyli między sobą w meczach bokserskich a) tak b) nie 22) Betrugslager to a) obóz muzułmanów b) obóz przejściowy c) obóz oszustw 23) Co jest miarą człowieka wg Marii a) empatia b) miłość c) współczucie d) walka 24) Warszawiacy w "Pożegnaniu z Marią" oszukują a) tylko Niemców "w akcie zemsty" b) wszystkich, bo "chcą żyć" c) tylko Żydów, bo "dla nich już nie ma ratunku" 25) Doktorowa z pierwszego opowiadania wcześniej ukrywała się a) w kanałach b) pod podłogą c) za szafą 26) Stara Żydówka w opowiadaniu "Pożegnanie z Marią" na końcu a) wraca do getta b) jest ofiarą łapanki c) otwiera skład d) idzie do obozu 27) Przed obozem Tadek a) pracuje jako murarz b) pracuje w drukarni c) pracuje w składzie budowlanym d) pracuje w szkole Ranking Ta tablica wyników jest obecnie prywatna. Kliknij przycisk Udostępnij, aby ją upublicznić. Ta tablica wyników została wyłączona przez właściciela zasobu. Ta tablica wyników została wyłączona, ponieważ Twoje opcje różnią się od opcji właściciela zasobu. Wymagane logowanie Opcje Zmień szablon Materiały interaktywne Więcej formatów pojawi się w czasie gry w ćwiczenie. Tadeusz Borowski Opinie: Wystaw opinię Ten produkt nie ma jeszcze opinii Czas dostawy:plik do pobrania Koszty dostawy: Odbiór osobisty zł brutto Kurier DPD zł brutto Paczkomaty InPost zł brutto Orlen Paczka zł brutto Kurier InPost zł brutto Kod producenta: 978-83-67157-75-9 Tadeusz Borowski do obozu w Oświęcimiu trafił, gdy miał dwadzieścia jeden lat. Przetrwał. „Cała nasza wina leży w tym, że przeżyliśmy. Jako martwi bylibyśmy bohaterami” – stwierdził kilka lat później. Swoje pierwsze opowiadania napisał w 1945 roku, kiedy w Polsce nie ukazała się jeszcze ani jedna książka, która mówiłaby o obozowej rzeczywistości. Borowski pokazał, jak ludzie przystosowywali się do nowych warunków, z jednej strony podejmując walkę o życie, ale z drugiej – zgadzając się na bierny udział w zbrodni. Portretował również ludzi gotowych dokonać potwornych rzeczy, byle tylko przetrwać, ofiary, które nieraz stawały się katami wobec swoich współwięźniów. Opowiadania Borowskiego, pisane oszczędnym, pozbawionym emocji językiem, wywołały ostry spór o jego postawę i sposób pokazywania życia obozowego. Do dziś jest to jeden z najbardziej wstrząsających obrazów holokaustu. W nowym wydaniu zostały zebrane utwory z tomów Pożegnanie z Marią i Kamienny świat. Wstępem opatrzył je Maciej Libich. W dobie popularności książek ukazujących tamte czasy w sposób sztampowy i upudrowany, a także usilnych starań polityków, by zamazać obraz historii dla doraźnych celów, teksty Borowskiego jawią się jako odtrutka. To boleśnie szczere opowiadania, które ukazują okupacyjny świat bez przemilczeń i upiększeń. Ze wstępu Macieja Libicha TytułProszę państwa do gazu i inne opowiadania AutorTadeusz Borowski Językpolski WydawnictwoMarginesy ISBN978-83-67157-75-9 Rok wydania2022 Formatepub, mobi Ave Maria Przepiękna, wzruszająca opowieść o ludzkiej niesprawiedliwości, zawiści, o niesprawiedliwym ocenianiu i traktowaniu drugiego człowieka, o kupcach, mnichach, klasztorach, średniowiecznej Moguncji, o Bezimiennym i o cudzie Bożym. Książeczka polecana zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych. Naprawdę warta przeczytania, jak wszystkie inne książki tej zapomnianej już dziś może nieco, ale na pewno wartej przypomnienia autorki. -8% Było i nie było Dwóch dzieciaków budujących prawdziwy samolot, powojenna tułaczka po terenach ZSRR, skaner w ciągu chwili posyłający ludzi na drugą półkulę, czyli zbiór kilkunastu opowiadań o najróżniejszym charakterze. W tym swoistym silva rerum czytelnik znajdzie między innymi: • historię trzyletniej tułaczki komendanta partyzantów Armii Krajowej, • napisaną z przymrużeniem oka dokładną historię ucieczki Józefa i Maryi do Egiptu z malutkim Jezusem, • krótki tekst o Słowackim, • opowiadania zawierające dyskusje i sądy polityczne oraz filozoficzne. Książka idealna dla osób lubiących krótkie, ciekawe formy, przy lekturze których można miło spędzić czas, a jednocześnie wzbogacić wiedzę. Wczesnym rankiem ktoś zastukał do jego drzwi. Był to żołnierz sowiecki, który powiedział Wiktorowi, że u nich jest pewien oficer, z zawodu nauczyciel, który chciałby z nim porozmawiać. Poszedł z mundurowym do sąsiedniego domu, a tam przy stole zamiast nauczyciela siedziało dwóch oficerów NKWD. Znaleźli na liście jego nazwisko i pytają: – Wy oficer? – Tak. – Wy komandir partizantów? – Byłem nim. – Wam nada iść z armią Polszy! (…) Następnego dnia podjechał samochód i zabrał go, ale nie do polskiego wojska, a na razie do Majdanka, na teren byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego. Czekała go długa droga nie na wojnę, a do obozów w ZSRR. Ryszard Marian Mrozek urodził się w 1930 roku w Jakubowie, gdzie skończył pierwszą klasę szkoły powszechnej. Przez resztę dzieciństwa i lata młodzieńcze mieszkał w Cegłowie. Ukończył szkołę średnią o profilu ogólnym. Był długoletnim pracownikiem poligrafii w resorcie Ministerstwa Obrony Narodowej. Jego zamiłowania to książki i turystyka, głównie górska. Autor książek: Historia jednego życia, Rama Singh, Trzydzieści srebrników, Źdźbło w garażu, Intro ligare, Niewidka i inne opowiadania oraz tomiku poezji. -21% Cyrograf na własnej skórze i inne opowiadania Niniejsza książka zawiera siedem nigdy i nigdzie przedtem niepublikowanych opowiadań Przybyszewskiej, wydanych z rękopisów i powstałych za życia pisarki maszynopisów zachowanych w Archiwum Polskiej Akademii Nauk. Skrzące się erudycją i niezwykle wnikliwe psychologicznie, poświęcone są zarówno historii, jak i czasom współczesnym pisarce. Wielokrotnie powraca w nich motyw uzdolnionej intelektualnie, ambitnej kobiety, usiłującej znaleźć dla siebie miejsce w międzywojennej rzeczywistości. Osiemdziesiąt lat po swojej śmierci Stanisława Przybyszewska wychodzi z cienia sławnego ojca, przemawiając własnym głosem literackim i dowodząc, jak niesłusznie skazano ją na zapomnienie. -25% Dwunastu apostołów samotności Dwanaście opowiadań spisanych w jednym ze stu tysięcy jednakowych miast. W czasach kiedy każdy może być każdym, gdzie pieniądz czyni z ciebie człowieka i nie ma miejsca na słabość. W świecie fasadowych przyjaźni realna samotność uderza ze zwielokrotnioną siłą, a ucieczka w patologiczne relacje wydaje się być szczytem ludzkich możliwości. Za inspirację do tekstów posłużyły obserwacje własne i doświadczenia ludzi mi znanych. Wszystkie opowiadania były pisane całkowicie na trzeźwo, co chyba nie najlepiej o owych doświadczeniach świadczy. Autor nie ponosi odpowiedzialności za zdrowie psychiczne czytelników po lekturze. *** Na ulicach jednego z wielu miast panuje skrzętnie otoczone przepisami i regulacjami bezprawie. Skorumpowane umysły płyną zraczałymi arteriami betonowej dżungli. Ból podsypywany hojnie koksem, strach podlewany jeszcze hojniej spermą i pragnienie by nie czuć, by się wyłączyć. By nie tylko schować się głęboko pod maską obojętności, ale by stać się tejże obojętności ucieleśnieniem. Mocne obrazy składające się na ten nowoczesny dekalog poprowadzą Cię mroczną doliną. -15% Grobowa cisza, żałobny zgiełk Yoko Ogawa, autorka Ukochanego równania profesora, to jedna z najbardziej wszechstronnych japońskich pisarek. Z tym samym mistrzostwem snuje ciepłe, kameralne opowieści o rodzinie, jak i przejmujące grozą opowiadania o tęsknocie, zazdrości i śmierci… Taka właśnie jest „Grobowa cisza, żałoby zgiełk”. Trzynaście powiązanych ze sobą opowieści, które wciągają nas w spiralę świata, z którego trudno uciec. Historia, która zaczyna się niewinnie – od słonecznego dnia i tortu z truskawkami, zabierze nas do pracowni kaletnika, szyjącego torbę na ludzkie serce, do ogródka pełnego marchewek w kształcie ludzkich dłoni, do muzeum tortur. „Grobowa cisza, żałoby zgiełk” to powieść szkatułkowa, która zachwyca tym bardziej, im głębiej zaglądamy do misternej szkatuły, w której autorka układa swoje przerażająco piękne opowieści. Wystarczy tylko uchylić wieczko… Hot Dagger of the Spanish Temptress Hot Dagger of the Spanish Temptress is a short story whose protagonist, inspector Franco Fog, known from The Vengeance of Women is supposed to solve o riddle of certain building constructor’s death. When he is just about to bring the case to a close, he meets a mysterious Spanish girl, who is skilful at throwing knives as well as practicing magic. How will it end for Franco Fog? Cover designed by Michał Olejarski Translated by Nina Wagner. Marcin Brzostowski (1969) is a contemporary Polish writer who comments on current issues and scandals by means of absurd and grotesque. Hot Dagger of the Spanish Temptress, after Sweet Bomb Silly and The Vengeance of Women, is his third work translated into English.

proszę państwa do gazu test